‘De Grote Krachtproef’
Sommige letselschadezaken vergeet je niet snel, zo ook de zaak van de heer Eduard Groenhagen – roepnaam ‘Eddy’– uit Warffum.
Eddy is met zijn 77-jarige leeftijd Nederlands recordhouder op de fiets. Hij heeft als enige Nederlander 30 keer de Styrkeprøven gefietst. Deze tocht geldt als één van de zwaarste fietstochten in Europa. Deze fameuze lange afstandswedstrijd van 540 kilometer, gaat van Trondheim naar Oslo (Noorwegen) en bestaat al sinds 1967. ‘Den Store Styrkeprøven’ – zoals de tocht voluit heet – betekent ‘De Grote Krachtproef’.
Zijn snelste tijd fietste Eddy in 2001, toen hij in 16 uur en 45 minuten –inclusief stops – deze monstertocht wist uit te fietsen. Hij fietste een gemiddelde van ruim 32 kilometer per uur. In 2018 heeft Eduard deze monstertocht voor het laatst gefietst; toen was hij 74 jaar oud.
In 2019 kwam er abrupt een einde aan zijn bijzondere fiets carrière, toen hij door een verkeersongeval in het ziekenhuis belandde. Hij werd aangereden door een auto. Terwijl hij op zijn fiets op het fietspad reed, werd hij geschept door een auto die vanuit een woningoprit -zonder goed uit te kijken- het fietspad over wilde steken om de weg op te rijden.
Eddy liep een gescheurd bekken op en door een zenuwbeschadiging kon hij zijn rechterbeen niet meer bewegen. ‘Ik had de auto vanwege een heg onmogelijk kunnen zien. De automobilist had mij ook voorrang moeten geven. Wat het extra moeilijk maakte was dat er geen getuigen waren en dat de politie niet was gekomen om een proces-verbaal op te maken.’
Eddy maakte veel kosten ten gevolge van het ongeval en daar moest hij wat mee, maar wat wist hij niet. Er werd hem geadviseerd om een letselschadejurist in de arm te nemen. ‘Al heel snel was alles op de rit. Carolina (jurist bij ratio) beet zich erin vast. De aansprakelijkheid is door de verzekeraar van de automobilist (veroorzaker ongeval) volledig erkend. Dat heeft mij heel erg gerustgesteld, dat iemand op de achtergrond alles regelde.’
De verwachtingen voor herstel waren zeer somber en Eddy verrekte van de pijn. ‘Het pijnbestrijdingsteam is ruim een week bezig geweest om de pijn die ik had, zodanig te reguleren dat het behapbaar was. Zelfs in De Twaalf Hoven (revalidatiecentrum) moest de pijnbestrijding nog verder aangepast worden om het dragelijk te maken. Ik heb opnieuw moeten leren lopen, ben diverse keren keihard onderuitgegaan en af en toe werd ik emotioneel.’
Zijn herstel was zijn grootste krachtproef tot nu toe en zijn sportmentaliteit was zijn redding. ‘Je moet gewoon door, ik moest blijven bewegen. Ik had natuurlijk ook meer om op terug te vallen. Ik had een buffer; fysiek en mentaal. In het hele revalidatieproces heb ik veel steun gehad van mijn sportervaring.’
Zijn aandacht was helemaal gericht op de revalidatie. ‘Juridische getouwtrek heb ik weinig van mee gekregen. Carolina heeft dat allemaal opgepakt. Ik heb alleen maar de resultaten gezien. Mijn aandacht was helemaal gefocust op de revalidatie.’ Zijn tip aan iedereen, en in het bijzonder aan mensen op leeftijd: ‘Blijf niet achter de geraniums zitten, maar stap op de fiets.’ Inmiddels fietst hij weer 500 kilometer per week.
